In de gemeente Lottum hadden ze een probleem, zo beschrijft de Volkskrant afgelopen week. Dwars door het Limburgse dorp loopt een doorgaande weg die aansluiting geeft op de A73. Gevaarlijk dus, want zowel vrachtverkeer als forensen willen zo snel mogelijk die snelweg op.

Aan die weg is echter ook een basisschool, een recept voor ellende, althans als het gaat om verkeersveiligheid. Nu heeft de gemeente eerst getracht met fysieke aanpassingen, die op zich creatief en innovatief zijn, de veiligheid voor de schoolgaande kinderen te vergroten. Rood asfalt – waardoor het lijkt alsof het een fietspad is, een noviteit die in verschillende steden met succes wordt toegepast – en een 3D-zebrapad, een IJslandse vinding die de suggestie van betonblokken op de weg geeft waardoor automobilisten automatisch de neiging hebben af te remmen. Prachtige combinatie, maar helaas zijn de effecten niet langdurig gebleken. Project mislukt? Nee, allerminst. Een paar creatieve ambtenaren heeft doorgezet en zijn samen met leerkrachten, ouders en kinderen naar plaatselijke vervoerbedrijven gegaan om hen te vragen, wellicht te smeken, rustiger te rijden. En smekende kinderoogjes doen wonderen, zoals wij weten. Daarnaast mochten de schoolkinderen met laserguns de rijsnelheid van auto’s meten. Dat is niet alleen spannend, het is uitermate leerzaam, want de kinderen leren hierdoor de snelheid van auto’s beter in te schatten.

De lessen die we hieruit moeten trekken? Verbeteringen realiseren is veelal een kwestie van combineren en integreren. Combineren van technieken en trucs en integreren van bedenkers en betrokkenen. Door de betrokkenen mee te nemen in het proces om tot een oplossing te komen neemt de kwaliteit over het algemeen alleen maar toe.